“ฝันเด่น”เยี่ยมชาวมูโนะโดนระเบิด เผยรับไม่ได้เกินบรรยาย
หมวดหมู่ : นราธิวาส, ทั่วไป,
โฟสเมื่อ : 6 ส.ค. 2566, 19:00 น. อ่าน : 456
นราธิวาส-ดารา”ฝันเด่น” ลงพื้นที่ตลาดมูโนะ จุดโกดังเก็บดอกไม้ไฟระเบิด เพื่อให้กำลังใจชาวมูโนะ พบสภาพรับไม่ได้เกินกว่าบรรยาย
เมื่อวันที่ 6 ส.ค. 66 เวลา 09.00 น. นายฝันเด่น หรือเล็ก จรรยาธนากร ดารานักแสดง และเป็นสมาชิกกองบัญชาการกองอาสารักษาดินแดน เขตพญาไทย กรุงเทพมหานคร ได้นำทีมสมาชิกใจถึงใจคนไทยไม่ทิ้งกัน เดินทางมายังพื้นที่ตลาดมูโนะ ม.1 ต.มูโนะ อ.สุไหงโก-ลก จ.นราธิวาส ในการนำถุงยังชีพจำนวนหนึ่ง มามอบเป็นขวัญกำลังใจให้กับประชาชน
หลังจากนั้นได้นำสมาชิกใจถึงใจคนไทยไม่ทิ้งกัน เดินพบปะพี่น้องประชาชนในตลาดมูโนะตามบ้านพักแต่ละหลัง พร้อมถามถึงความเดือดร้อนและความเป็นอยู่ที่ค่อยข้างอัตคัดขัดสน ในเรื่องของอาหารการกิน และความเป็นอยู่ เนื่องจากส่วนใหญ่ยังไม่มีกระแสไฟฟ้า บ้านพักยังไม่มีการรื้อถอนซากปรักหักพัง โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเรื่องของสุขาที่ชาวบ้านมีความจำเป็นต้องใช้ แม้จะมีรถสุขาเคลื่อนที่จำนวน 1 คัน มาจอดให้ชาวบ้านมาใช้บริการ แต่มีปริมาณไม่เพียงพอต่อผู้ใช้ ต้องอาศัยเดินไปเข้าสุขาของเพื่อนบ้านที่ไม่ได้รับความเสียหาย จากเหตุโกดังเก็บดอกไม้ไฟระเบิดที่ค่อยข้างต้องเดินทางเป็นระยะไกล
การเดินทางมาให้กำลังใจของฝันเด่นในครั้งนี้ ได้สร้างรอยยิ้มให้กับชาวบ้านกลับมาอีกครั้งหนึ่ง เนื่องจากฝันเด่น เคยเดินทางมาให้การช่วยเหลือกับชาวบ้านในตลาดมูโนะ ที่ประสบสภาวะน้ำท่วมจากเขื่อนหรือพนังกั้นน้ำแตกทั้ง 2 ครั้ง จึงเกิดความประทับใจที่ฝันเด่นไม่ทอดทิ้งชาวตลาดมูโนะ เมื่ออยู่ในสภาวะตกทุกข์ได้ยาก แต่ถึงอย่างไรก็ตามชาวบ้านบางคนได้ขอถ่ายรูปคู่กับฝันเด่นเก็บไว้เป็นที่ระลึก ที่มีความชื่นชอบในส่วนของการเป็นดารานักแสดงโดยเฉพาะอย่างยิ่งส่วนหนึ่งของการเป็นฮีโร่ของตลาดมูโนะ ที่เดือดร้อนมักพบเห็นฝันเด่นเสมอมา
ด้านนายฝันเด่นกล่าวว่า วันนี้ได้ลงมาในพื้นที่เราเห็นภาพความเสียหายที่เกิดขึ้น ผมรับรู้ข้อมูลผ่านสื่อในฐานะที่เป็นอาสาสมัครและคนไทยด้วยกัน อยากจะแบ่งปันความรู้สึกต่างๆที่เกิดขึ้นเราก็อยู่ในกรุงเทพก็รับรู้ แต่พอลงมาในพื้นที่ความรู้สึกมันมากกว่าที่คิด แม้ตัวเองผ่านเรื่องเหตุการณ์ภัยพิบัติมาเยอะ แต่พอมาฟังหลายๆครอบครัวสิ่งที่เราเห็น ในมุมหนึ่งมันเกินความรู้สึกที่รับได้ด้วยซ้ำ แล้วก็ได้ยินปัญหาต่างๆที่เกิดขึ้นในฐานะอาสาสมัครที่เป็นคนไทยไม่รู้จะแบ่งปันหรือช่วยอะไรได้บ้าง ที่เราลงมาเรามองเรื่องอาหารข้าวปลาถุงยังชีพหรือว่าจะเป็นโรงครัว ขนมให้เด็กเล็กเด็กน้อยได้กินกัน แต่พอมาเจอเรื่องราวได้เห็นอยากทำอะไรได้มากกว่านี้ อยากช่วยได้มากกว่านี้อยากจะทำอะไรได้มากกว่านี้ พอเราได้ยินได้ฟังมันกดกับความรู้สึกมาก คงได้เพียงเป็นกำลังใจให้พี่ๆเค้าและให้กับทุกคน.
